Lieve lezer,
Wanneer de ziel roept en de kleurrijke bladeren van de herfst je omhullen met warmte en huiselijkheid, dan verlangt het naar thuiskomen. Een licht branden in deze donkere dagen, ook voor verloren zielen, brengt zachtheid in het hart. Verloren dierbaren willen gekend worden, ook al zijn zij niet meer op aarde. Hun ziel is in verbinding met de dierbaren hier. Licht is de taal van de ziel en geeft erkenning aan wie verloren is.
Zo blijven zij aanwezig en raakt hun geschiedenis niet in de vergetelheid. Wie de familieziel eert, schijnt licht op wat geheeld, gekend en vergeven wil worden. Dat is de kracht van het licht. Een kaarsje is al voldoende, in de warmte van de avond. Met een kop thee, een open haard aan, wat muziek of het lezen van een boek. Die verbinding doet ertoe. Misschien wil je een gebed doen of een intentie uitspreken.
Zielen horen ons, omdat ze in liefde willen blijven verbinden. Ze willen er zijn, danken en soms zelfs de weg wijzen als we die zelf kwijt zijn geraakt. Licht wijst de weg, de weg van het hart. Als we die verloren zijn, brengt het licht ons weer terug. Stilte en de kaarsvlam. Meer is er niet nodig. Neem voor jezelf de tijd en ruimte om een ritueel te houden. Met een glimlach om je hart.
Liefs,
Annemieke
