Lieve lezer,
Wat heeft het kind in jou haar best gedaan. Vanaf het moment dat je geboren bent, waren al jouw zintuigen gereed om liefde te ontvangen. Je hart stond wijd open om gevuld te worden. En toen bleef het stil. De stilte van een niet responsieve moeder was verwarrend. Je bent je best gaan doen om haar te bereiken. ‘Mama, waar ben je?’ Je moeder was zelf nog op zoek naar de liefde die ze gemist had.
Je was als kind afhankelijk van haar liefde en putte uit een halflege bron. Een bron die jouw dorst niet kon lessen. Kleine beetjes waar je je best voor moest doen. De ene keer ontving je, het andere moment was er niets. De afhankelijkheid die je als kind hebt gevoeld, kan later een verstoring worden in de relaties die je aangaat. Je hebt dorst, honger en zoekt naar bronnen.
Wanneer je afhankelijk bent in de liefde, zul je de verbinding met de bron in jezelf niet vinden. We kunnen niet zonder liefde – de pure ontmoeting van ziel tot ziel. Echter, de bron is vele malen groter dan we denken. De bron van liefde zit in alle kleine dingen. In de natuur – de vogels, de bomen, de bloemen. En in onverwachte ontmoetingen waar er geen sprake is van afhankelijkheid. Maar een vrije stroom van liefdevolle uitwisseling.
Liefde is woordeloos, belangeloos, verbindend en wordt gevonden in de stilte. Ze voedt jouw ziel en tegelijkertijd de ander. Daar hoef je niets voor te doen. Ze is… zomaar wat liefde.
Liefs,
Annemieke
