Lieve lezer,
De film Sorda (Spaans voor doof) illustreert het moederschap van de dove Angela die samen met haar horende partner Hector een dochter krijgt. Haar eigen moederpijn wordt zichtbaar vanaf het moment dat ze over de zwangerschap deelt met haar ouders. Haar persoonlijke pijn en de verwarring als dove moeder is het fundament van haar prille moederschap. In de horende wereld voelt ze zich buitengesloten en dit drukt zwaar op de verbinding die ze aangaat met haar horende dochter.
Het lukt haar aanvankelijk niet om een gezonde verbinding te maken met hun kindje en ze raakt gefrustreerd als ze ziet dat haar partner de taken op zich neemt als vader. Spanningen lopen op en kleuren het ouderschap, wat verwarrend is voor beide ouders en wat z’n weerslag heeft op het kindje. De film neemt je mee in de onmacht van de vader en de beleving van de moeder, haar onverwerkte kind-pijn en het gemis aan een steunende relatie met haar eigen moeder.
In de stilte, voelbaar in de de laatste scenes, word je meegenomen in de reis naar binnen die de moeder uiteindelijk maakt. Het toont steeds meer de diepere lagen van haar belevingswereld en de intergenerationele moeder-dochterpijn. Op het moment dat ze zichzelf ontmoet en haar moederschap aanneemt, vindt de zielenvonk tussen moeder en kind plaats. Moeder-dochterpijn is vaak onvermijdelijk en nodigt uit tot compassie. Het zien van deze film laat je letterlijk en figuurlijk stil worden.
Liefs,
Annemieke
Art: Darsi Brinley
